4.02.2010

Denesenesende.

En sevdiğim şeyleri giydim. Onunla buluşacaktım çünkü.
Yarım eldivenlerim, bordo berem, yeşil kotum. Kırmızı çantamı da astım omzuma. Dinlediğim zaman gülümsememi sağlayan şarkıları dinliyordum.
Kütüphane önündeki banka oturdum. Yağmur yağıyordu.
İçimi sıkan şeyleri hatırladım, yağmuru hissetmeye başlayınca. Hala bekliyordum.Islandım.
Aklıma geldi, not defteri ve bir kalem çıkardım.
Beni memnun etmeyen her şeyi yazdım. Yarım eldiveni bulanlara sövdüm.Gelmemesinden şikayet ettim. Hala bekliyordum.
Yazdığım kağıdı yırttım defterden. Yürüdüm ve bir köşeye bıraktım.
Islanacaktı güzel kağıt. 'Olsun' dedim.
Düşündüm ki belki onu biri okursa beni tanımadan tüm sıkıntılarımı öğrenecek ve ben rahatlayacağım. O kağıtta yazan her şey tek tek düzelecek.
Hala bekliyordum. Bankla bütünleştim. Islandım. Çok ıslandım.
Soğuktu.
Bir oğlan aldı kağıdımı. Gülümsediğini farkettim.
Rahatladım.
O geldi sonra.
Yürüdük. Kağıdımı okuyan çocuğun yanından geçerken gülümsedim.

Arkadaşımla tavla attık. 2 mars ederek tavlayı koltuk altına sıkıştırdım.
Eve dönerken beni durağıma bıraktı.
Islaktı saçlarım hala.
Otobüste kağıdımı okuyan çocuğu gördüm.
Gülümsüyordu o da.
Sevindim.

O günden beri kıyafetlerimi üzerimden çıkarmıyorum.

6 yorum:

  1. güzelmiş.
    şu kıyafetlerine diyorum
    bizde mi sürtünsek biraz
    hı nedersin?

    YanıtlaSil
  2. solenteri hissettim. ve donucan kızım sıkı giyin olmuyo böyle aa :D

    YanıtlaSil
  3. profösör, kısmet bu işler.

    üzüm etkisi, teşekkür ederim.Bence asıl keramet kütüphane bankında ama hadi bakalım.
    buyur uzattım bunlar kıyafetler.

    larien, solenteri hissetmek.Sana kalpzeynepkalp yapıyorum yavrum.

    YanıtlaSil
  4. olur muymuş böyle şeyler..
    heyhat...

    YanıtlaSil
  5. oldu.
    çok güzeldi.
    yorumunla tekrar döndüm ben o an'a.
    teşekkür ederim.

    YanıtlaSil

Ben de koycam.